Pterosauria: Nie jestem „latającym dinozaurem”
W naszym mniemaniu dinozaury były władcami Ziemi w czasach starożytnych. Przyjmujemy za pewnik, że podobne zwierzęta w tamtym czasie są klasyfikowane jako dinozaury. W ten sposób pterozaury stały się „latającymi dinozaurami”. W rzeczywistości pterozaury nie były dinozaurami!
Termin „dinozaury” odnosi się do niektórych gadów lądowych, które potrafią poruszać się w pozycji wyprostowanej, z wyłączeniem pterozaurów. Pterozaury to po prostu latające gady, które wraz z dinozaurami należą do ewolucyjnych dopływów Ornithodira. Innymi słowy, pterozaury i dinozaury są jak „kuzyni”. Są bliskimi krewnymi i reprezentują dwa kierunki ewolucyjne, które żyły w tej samej erze, a ich najnowszy przodek nazywa się Ornithischiosaurus.
Rozwój skrzydeł
Lądem rządziły dinozaury, a niebem pterozaury. Stanowią rodzinę, dlaczego jeden jest na niebie, a drugi na ziemi?
W zachodniej części chińskiej prowincji Liaoning znaleziono jajo pterozaura, które było zgniecione, ale nie wykazywało oznak pęknięcia. Zaobserwowano, że błony skrzydeł zarodków w środku są dobrze rozwinięte, co oznacza, że pterozaury mogą latać wkrótce po urodzeniu.
Badania wielu ekspertów wykazały, że najwcześniejsze pterozaury wyewoluowały z małych, owadożernych, długonogich biegaczy lądowych, takich jak Scleromochlus, które miały błony na tylnych odnóżach, sięgające aż do tułowia lub ogona. Być może ze względu na potrzebę przetrwania i drapieżnictwa, ich skóra stawała się coraz większa i stopniowo przybierała kształt przypominający skrzydła. Dzięki temu mogły one również poruszać się w górę i powoli przekształcać się w latające gady.
Skamieniałości pokazują, że początkowo te maleństwa były nie tylko małe, ale i że struktura kości w skrzydłach nie była oczywista. Jednak stopniowo ewoluowały w kierunku nieba, a latające pterozaury o większych skrzydłach i krótkim ogonie stopniowo zastępowały „karły”, stając się w końcu dominującym gatunkiem w powietrzu.
W 2001 roku w Niemczech odkryto skamieniałość pterozaura. Skrzydła skamieniałości były częściowo zachowane. Naukowcy napromieniowali ją światłem ultrafioletowym i odkryli, że skrzydła były błoną skórną z naczyniami krwionośnymi, mięśniami i długimi włóknami. Włókna mogą podtrzymywać skrzydła, a błonę skórną można naciągnąć lub złożyć jak wachlarz. W 2018 roku dwie skamieniałości pterozaura odkryte w Chinach wykazały, że posiadały one również prymitywne pióra, ale w przeciwieństwie do piór ptaków, ich pióra były mniejsze i bardziej puszyste, co prawdopodobnie służyło do utrzymania temperatury ciała.
Trudno latać
Czy wiesz? Wśród znalezionych skamieniałości, rozpiętość skrzydeł dużych pterozaurów może wydłużyć się do 10 metrów. Dlatego niektórzy eksperci uważają, że nawet mając dwa skrzydła, niektóre duże pterozaury nie potrafią latać tak długo i na tak duże odległości jak ptaki, a niektórzy nawet uważają, że mogą nigdy nie latać! Bo są za ciężkie!
Jednak sposób, w jaki pterozaury latały, wciąż pozostaje niejednoznaczny. Niektórzy naukowcy spekulują również, że pterozaury prawdopodobnie nie szybowały jak ptaki, lecz ich skrzydła wyewoluowały niezależnie, tworząc unikalną strukturę aerodynamiczną. Chociaż duże pterozaury potrzebowały silnych kończyn, aby unosić się nad ziemią, grube kości sprawiały, że były zbyt ciężkie. Wkrótce znaleźli na to sposób! Kości skrzydeł pterozaurów ewoluowały w puste rurki o cienkich ściankach, co pozwoliło im skutecznie „odchudzić się”, stając się bardziej giętkimi i lekkimi, a także znacznie łatwiej latać.
Inni twierdzą, że pterozaury nie tylko potrafiły latać, ale także nurkowały niczym orły, polując na ryby z powierzchni oceanów, jezior i rzek. Lot umożliwiał pterozaurom pokonywanie dużych odległości, ucieczkę przed drapieżnikami i tworzenie nowych siedlisk.
Oficjalna strona internetowa Kawah Dinosaur:www.kawahdinosaur.com
Czas publikacji: 18-11-2019