دانشمندان کشف کرده‌اند که دایناسورها ممکن است ۶۵ میلیون سال پیش روی ماه فرود آمده باشند. چه اتفاقی افتاده است؟ همانطور که همه ما می‌دانیم، ما انسان‌ها تنها موجوداتی هستیم که از زمین خارج شده و به فضا، حتی ماه، رفته‌ایم. اولین انسانی که روی ماه قدم گذاشت، آرمسترانگ بود و لحظه‌ای که او روی ماه قدم گذاشت را می‌توان در کتاب‌های تاریخ ثبت کرد. اما برخی افراد فکر می‌کنند که انسان‌ها تنها موجوداتی نیستند که وارد فضا شده‌اند و موجودات دیگری ممکن است زودتر از انسان‌ها به فضا رفته باشند. برخی از دانشمندان معتقدند که دایناسورها ۶۵ میلیون سال پیش قبل از انسان‌ها وارد فضای بیرونی شده و روی ماه فرود آمده‌اند.
انسان تنها گونه هوشمند در تاریخ تکامل حیات است. چگونه موجودات دیگر می‌توانند توانایی پرواز به ماه را داشته باشند؟ از آنجایی که چنین گمانی وجود دارد، باید پایه علمی برای پشتیبانی از آن وجود داشته باشد. قبل از اینکه چانگ ای ۵ خاک ماه را بازیابی کند، کشور ما از قبل سنگ‌هایی از ماه داشت، پس این سنگ‌ها چگونه آمده‌اند؟ بیشتر سنگ‌ها از قطب جنوب جمع‌آوری شدند، به استثنای هدایایی از ایالات متحده. قطب جنوب نه تنها توانست سنگ‌هایی از ماه، بلکه سنگ‌هایی از مریخ، از جمله برخی شهاب سنگ‌های سیارکی، را نیز جمع‌آوری کند. تیم اکتشاف علمی قطب جنوب چین بیش از ۱۰،۰۰۰ شهاب سنگ در قطب جنوب پیدا کرد.
برداشتن شهاب‌سنگ‌های سیارکی قابل درک است زیرا سوابق زیادی از برخورد سیارک‌ها به جو و افتادن آنها روی زمین وجود دارد. اما سنگ‌های ماه و مریخ، چرا آنها را برمی‌داریم؟ در واقع، درک آن آسان است: در سال‌های طولانی کیهانی، هم ماه و هم مریخ هر از گاهی توسط برخی از اجرام آسمانی کوچک (مانند سیارک‌ها، دنباله‌دارها) مورد اصابت قرار گرفته‌اند. به عنوان مثال، مریخ را در نظر بگیرید. هنگامی که یک برخورد رخ می‌دهد، تا زمانی که جرم آسمانی کوچک به اندازه کافی عظیم و سریع باشد، می‌تواند سنگ‌های سطح مریخ را به قطعاتی خرد کند. اگر زاویه برخورد مناسب باشد، برخی از قطعات انرژی جنبشی به دست می‌آورند تا از گرانش مریخ فرار کنند و وارد فضا شوند. آنها در فضا "سرگردان" می‌شوند و برخی از قطعات توسط گرانش زمین جذب می‌شوند و به سمت سطح زمین "برخورد" می‌کنند. در این فرآیند، برخی از قطعات با جرم کمتر و ساختار سست در جو با فشار و دمای بالا می‌سوزند و به گاز تبدیل می‌شوند و جرم بزرگتر و قطعات با ساختار محکم باقی مانده به سطح زمین می‌رسند. آنها همچنین به عنوان "سنگ‌های مریخ" شناخته می‌شوند. به طور مشابه، دهانه‌های بزرگ و کوچک روی سطح ماه نیز توسط سیارک‌ها خرد شده‌اند.
از آنجایی که سنگ‌های روی ماه و مریخ می‌توانند به زمین برسند، آیا سنگ‌های روی زمین می‌توانند به ماه برسند؟ چرا گفته می‌شود دایناسورها اولین گونه‌هایی بودند که روی ماه فرود آمدند؟
حدود ۶۵ میلیون سال پیش، سیاره‌ای عظیم با قطر حدود ۱۰ کیلومتر و جرم حدود ۲ تریلیون تن به زمین برخورد کرد و دهانه‌ای عظیم بر جای گذاشت. اگرچه این دهانه اکنون پوشانده شده است، اما نمی‌تواند فاجعه‌ای را که در آن زمان رخ داده بود، دفن کند. به دلیل اندازه سیاره، یک "سوراخ" کوتاه مدت در جو ایجاد کرد. پس از برخورد به زمین، کاملاً محتمل است که مقدار زیادی از قطعات سنگ از زمین جدا شده باشند. ماه، به عنوان نزدیکترین جرم آسمانی به زمین، احتمالاً قطعات سنگ‌های زمین را که به دلیل برخورد به بیرون پرتاب شده‌اند، به دام خواهد انداخت. قبل از وقوع این "برخورد"، دایناسورها بیش از ۱۰۰ میلیون سال زندگی کرده بودند و تعداد زیادی فسیل دایناسور در لایه‌های زمین وجود داشت، بنابراین نمی‌توانیم وجود فسیل‌های دایناسور را در قطعاتی که به ماه پرتاب شده‌اند، رد کنیم.
بنابراین از دیدگاه نظریه علمی، دایناسورها واقعاً به احتمال زیاد اولین موجوداتی هستند که روی ماه فرود آمده‌اند. اگرچه این موضوع شبیه یک خیال‌پردازی به نظر می‌رسد، اما از نظر علمی کاملاً قابل درک است. شاید روزی در آینده، واقعاً فسیل‌های دایناسور را روی ماه پیدا کنیم و در آن زمان نباید تعجب کنیم.
وب سایت رسمی Kawah Dinosaur:www.kawahdinosaur.com