مدت‌هاست که مردم تحت تأثیر تصویر دایناسورها روی صفحه نمایش قرار گرفته‌اند، به طوری که تی-رکس به عنوان برترین گونه‌های دایناسور در نظر گرفته می‌شود. طبق تحقیقات باستان‌شناسی، تی-رکس واقعاً واجد شرایط ایستادن در صدر زنجیره غذایی است. طول یک تی-رکس بالغ عموماً بیش از 10 متر است و نیروی گاز گرفتن شگفت‌انگیز آن برای از وسط نصف کردن همه حیوانات کافی است. همین دو نکته به تنهایی کافی است تا انسان‌ها این دایناسور را بپرستند. اما این قوی‌ترین نوع دایناسورهای گوشتخوار نیست و قوی‌ترین آنها ممکن است اسپینوسوروس باشد.
در مقایسه با تی-رکس، اسپینوسوروس شهرت کمتری دارد که این موضوع از وضعیت واقعی باستان‌شناسی آن جدا نیست. با قضاوت بر اساس وضعیت باستان‌شناسی گذشته، دیرینه‌شناسان می‌توانند اطلاعات بیشتری در مورد تیرانوسوروس رکس از فسیل‌ها نسبت به اسپینوسوروس به دست آورند، که به انسان‌ها در توصیف تصویر آن کمک می‌کند. ظاهر واقعی اسپینوسوروس هنوز مشخص نشده است. در مطالعات گذشته، دیرینه‌شناسان بر اساس فسیل‌های اسپینوسوروس حفاری شده، اسپینوسوروس را به عنوان یک دایناسور گوشتخوار تروپود غول‌پیکر در اواسط دوره کرتاسه شناسایی کرده‌اند. بیشتر برداشت‌های مردم از آن از صفحه فیلم یا تصاویر مختلف بازسازی شده ناشی می‌شود. از این داده‌ها می‌توان دریافت که اسپینوسوروس به جز خارهای پشتی خاص در پشتش، شبیه سایر گوشتخواران تروپود است.
دیرینه‌شناسان از دیدگاه‌های جدیدی درباره اسپینوسوروس می‌گویند
باریونیکس در طبقه‌بندی به خانواده اسپینوسوروس تعلق دارد. دیرینه‌شناسان وجود فلس‌های ماهی را در معده فسیل باریونیکس کشف کردند و پیشنهاد دادند که باریونیکس می‌توانسته ماهیگیری کند. اما این هنوز به این معنی نیست که اسپینوسوروس‌ها آبزی هستند، زیرا خرس‌ها نیز به ماهیگیری علاقه دارند، اما آنها حیوانات آبزی نیستند.
بعدها، برخی از محققان پیشنهاد دادند که از ایزوتوپ‌ها برای آزمایش اسپینوسوروس استفاده کنند و نتایج را به عنوان یکی از شواهد برای قضاوت در مورد اینکه آیا اسپینوسوروس دایناسور آبزی است یا خیر، در نظر گرفتند. محققان پس از تجزیه و تحلیل ایزوتوپی فسیل‌های اسپینوسوروس، دریافتند که توزیع ایزوتوپی به حیات آبزی نزدیک‌تر است.
در سال ۲۰۰۸، نزار ابراهیم، دیرینه‌شناس دانشگاه شیکاگو، گروهی از فسیل‌های اسپینوسوروس را کشف کرد که با فسیل‌های شناخته‌شده در معدنی در موناکو بسیار متفاوت بودند. این دسته از فسیل‌ها در اواخر دوره کرتاسه تشکیل شده‌اند. تیم ابراهیم از طریق مطالعه فسیل‌های اسپینوسوروس معتقد است که بدن اسپینوسوروس بلندتر و باریک‌تر از آن چیزی است که در حال حاضر شناخته شده است، با دهانی شبیه به دهان تمساح، و ممکن است باله‌هایی روی آن رشد کرده باشد. این ویژگی‌ها نشان می‌دهد که اسپینوسوروس آبزی یا دوزیست بوده است.
در سال ۲۰۱۸، ابراهیم و تیمش دوباره فسیل‌های اسپینوسوروس را در موناکو پیدا کردند. این بار آنها یک مهره دم و چنگال اسپینوسوروس را که نسبتاً خوب حفظ شده بود، پیدا کردند. محققان مهره‌های دم اسپینوسوروس را به طور عمیق تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که بیشتر شبیه عضوی از بدن است که توسط موجودات آبزی اشغال شده است. این یافته‌ها شواهد بیشتری ارائه می‌دهند که اسپینوسوروس کاملاً یک موجود خشکی‌زی نبوده، بلکه دایناسوری بوده که می‌تواند در آب زندگی کند.
بوداسپینوسوروسدایناسور خشکی‌زی یا آبزی؟
آیا اسپینوسوروس دایناسور خشکی‌زی، دایناسور آبزی یا دایناسور دوزیست بوده است؟ یافته‌های تحقیقاتی ابراهیم در دو سال گذشته برای نشان دادن اینکه اسپینوسوروس به معنای کامل یک موجود خشکی‌زی نیست، کافی بوده است. تیم او از طریق تحقیقات خود دریافت که دم اسپینوسوروس در هر دو جهت دارای مهره بوده و اگر بازسازی شود، دم آن شبیه یک بادبان خواهد بود. علاوه بر این، مهره‌های دم اسپینوسوروس در بعد افقی بسیار انعطاف‌پذیر بودند، به این معنی که آنها می‌توانستند دم خود را در زوایای بزرگ تکان دهند تا قدرت شنا ایجاد کنند. با این حال، سوال در مورد هویت واقعی اسپینوسوروس هنوز به نتیجه نرسیده است. از آنجا که هیچ مدرکی برای تأیید «اسپینوسوروس کاملاً یک دایناسور آبزی است» وجود ندارد، بنابراین دیرینه‌شناسان بیشتری اکنون بر این باورند که ممکن است موجودی دوزیست مانند تمساح باشد.
روی هم رفته، دیرینه‌شناسان تلاش‌های زیادی در مطالعه اسپینوسوروس انجام داده‌اند و کم‌کم راز اسپینوسوروس را برای جهانیان آشکار کرده‌اند. اگر هیچ نظریه و اکتشافی وجود نداشته باشد که شناخت ذاتی انسان‌ها را زیر سوال ببرد، من معتقدم که اکثر مردم هنوز فکر می‌کنند اسپینوسوروس و تیرانوسوروس رکس گوشتخواران زمینی هستند. چهره واقعی اسپینوسوروس چیست؟ بگذارید صبر کنیم و ببینیم!
وب سایت رسمی Kawah Dinosaur:www.kawahdinosaur.com
زمان ارسال: 5 آگوست 2022